Dom van Paderborn

Geschichte

De dom van Paderborn is de aartsbisschoppelijke kerk van Paderborn. Het bouwwerk kwam grotendeels in de 13de eeuw tot stand. Het is een hallenkerk met twee dwarsbeuken een opvallende, 92 m hoge toren, een rijk gebeeldhouwd portaal en een grote crypte.De dom bezit geen westelijk hoofdportaal: op die plaats bevindt zich alleen de toren. De hoofdingang met de laatromaanse Paradiespforte is aan de zuidkant van de westelijke dwarsbeuk te vinden.De oostelijke crypte is rond het jaar 1100 ontstaan en behoort met die in Speyer en Bamberg tot de grootste in Duitsland. De relieken van de heilige Liborius, de beschermheilige van de stad Paderborn en een van de drie patronen van de kathedraal, zijn hier te vinden. De crypte is een restant van een voorganger van de dom, die door branden verloren is gegaan. Het oudste gedeelte van de huidige kerk is de forse toren, die uit de 12de eeuw stamt. Deze vertegenwoordigt een type dat ook elders langs de Hellweg is te vinden. De rest van de dom kwam tussen 1215 en 1280 tot stand.In de aangrenzende kloosterhof bevindt zich de grafkapel van de graven van Westfalen. Een beroemd element in de kruisgang is het 16de-eeuwse Driehazenvenster met een zandstenen figuur dat het symbool van de stad is geworden: het stelt drie hazen voor die elk twee oren hebben, maar er gezamenlijk toch maar drie hebben.Achter de dom bevindt zich de herbouwde keizerpalts.