Palatium w Goslarze

Geschichte

Palatium królewskie w Goslarze – romański dwór królewski założony na początku XI w. przez cesarza Henryka II u podnóży Rammelsberga na południu miasta Goslar w środkowej części Niemiec. Palatium w Goslarze zastąpiło dotychczasową siedzibę cesarską w Werli. Rezydując w Goslarze władcy mogli sprawować lepszą kontrolę nad pobliskimi kopalniami kruszców, szczególnie srebra.Palatium zostało rozbudowane przez Henryka III w latach ok. 1045-50, stając się najważniejszą siedzibą władców z dynastii salickiej. Dwór obejmował: dom cesarski, kolegiatę św. Szymona i Judy, kaplicę św. Ulryka oraz kościół Najświętszej Marii Panny . Dom cesarski jest największą, najstarszą i zarazem najlepiej zachowaną budowlą świecką z XI w. na terenie Niemiec. Już XI-wieczny kronikarz Lampert z Hersfeld pisał o goslarskim palatium jako "najsłynniejszej siedzibie Rzeszy".

"Die zwischen 1040 und 1050 unter Heinrich III. errichtete Kaiserpfalz ist ein einzigartiges Denkmal weltlicher Baukunst. Über 200 Jahre wurde hier auf zahlreichen Reichs-und Hoftagen deutsche und europäische Geschichte geschrieben.Die südlich anschließende Pfalzkapelle St. Ulrich birgt unter einer Grabplatte mit einer figürlichen Darstellung Heinrichs III. das Herz des 1056 gestorbenen Kaisers. Im Erdgeschoss zeigt die große Ausstellung in sieben Gewölben herausragende Kunstschätze wie den bronzenen Kaiserthron oder den geheimnisvollen „Greifen“, der einst den Giebel zierte und über die Kaiserpfalz wachte."